PLANINE SU KLINOVI

Naučni dokazi da je Ku'ran Božija riječ (IV dio)

Muslimani vjeruju da je Kur’an, osnovni izvor islama, u potpunosti božanskog porijekla. Muslimani, također, vjeruju da Kur’an sadrži upute cijelom čovječanstvu. Pošto se za kur’ansku poruku smatra da je za sva vremena, ona mora biti uvijek svježa. Da li je Kur’an položio test vremena? U ovom odgovoru ću se potruditi pružiti kompletnu analizu islamskog ubjeđenja da je Kur’an u potpunosti božanskog porijekla s posebnim osvrtom na najnovija naučna otkrića.

Geologija

U geologiji je fenomen presavijanje tla činjenica koja je nedavno otkrivena. Sakupljanje i presavijanje Zemljine kore je odgovorno za formiranje planina. Zemljina kora, na kojoj mi živimo, čvrsta je i hladna, dok su dublji slojevi Zemlje vreli, tečni i nepristupačni za život. Poznato je da je fenomen sakupljanja kore povezan sa stabilnošću planina. Taj fenomen je odgovoran za kreiranje reljefa iz kojeg potiču planine.

Geolozi nam kažu da je Zemljin prečnik oko 6035 km, a da je kora na kojoj živimo jako tanka, od 2 do 35 km. Pošto je kora jako tanka, postoji velika mogućnost njenog pomijeranja i potresa. Planine se ponašaju kao klinovi, tj. kao stabilizatori zemljine kore. U Kur’anu je dat precizan opis uloge planina:

أَلَمْ نَجْعَلِ الأَرْضَ مِهَادًا- وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا

„Zar Zemlju posteljom nismo učinili, i planine klinovima.“ (En-Nebe’, 6-7)

Riječ evtad koja se spominje u ajetu znači klin – poput klinova koji se koriste da se stabilizira šator. To znači da su planine produkt naboranja tla koji ide duboko u Zemlju.

Knjiga Zemlja je jedan od osnovnih udžbenika geologije na mnogim svjetskim univerzitetima. Jedan od njenih autora je dr. Frank Press, koji je 12 godina bio predsjednik Američke akademije nauka i savjetnik za nauku bivšeg predsjednika SAD-a Džimija Kartera. U ovoj knjizi on opisuje planine kao klinaste objekte, a za planine koje vidimo kaže da su samo djelić cjeline čiji je korijen jako duboko ispod Zemljine kore. Također, dr. Press kaže da planine igraju veoma bitnu ulogu u stabiliziranju Zemljine kore.

Časni Kur’an nas vrlo jasno obavještava o stabilizatorskoj funkciji planina:

وَجَعَلْنَا فِي الأَرْضِ رَوَاسِيَ أَن تَمِيدَ بِهِمْ وَجَعَلْنَا فِيهَا فِجَاجًا سُبُلاً لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ

„Mi smo po Zemlji nepomične planine razmjestili da ih ona ne potresa, i po njima smo staze i bogaze stvorili da bi oni kuda žele stizali.“ (El-Enbija’, 31)

Kur’anski opisi planina se u potpunosti slažu sa najsavremenijim naučnim opisima funkcija planina.

PLANINE SU ČVRSTO FIKSIRANE

Zemljina površina je podijeljena na nekoliko ploča koje plutaju po djelimično tečnoj masi koja se zove estenosfera. Planine se javljaju na granicama između ploča. Zemljina kora je 5 km duboka na dnu okeana, oko 35 km na ravnim dijelovima kopna, a njena debljina na mjestima gdje su planine je oko 80 km. Tlo je najstabilnije i najjače pričvršćeno na mjestima gdje su planine. U sljedećem ajetu, Kur’an upućuje na čvrstu fiksiranost planina:

وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا

„I planine je nepomičnim učinio.“ (En-Naziat, 32)

 Kur’anski opis planina se u potpunosti poklapa sa najnovijim naučnim saznanjima.

OKEANOLOGIJA: BARIJERA IZMEĐU SLANE I SLATKE VODE

مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَان- بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لاَّ يَبْغِيَانِ ِ

„Pustio je dva mora da se dodiruju, između njih je pregrada i oni se ne miješaju.“ (Er-Rahman, 19-20)

Arapska riječ berzeh znači barijera ili pregrada. Berzeh, međutim, nije nikakva fizička, opipljiva pregrada. Arapska riječ meredže znači da se ove vode susreću i miješaju. Raniji komentatori Kur’ana, mufessiri, nisu bili u stanju precizno objasniti dva suprotna stanja: dvije vode se dodiruju i miješaju, ali između njih je ipak pregrada. Savremena nauka nam otkriva da se na mjestima gdje se dodiruju dva mora nalazi pregrada. Ova pregrada razdvaja dva mora, tako da svako zadržava svoj salinitet, gustinu i temperaturu. Sada su okeanografi u boljoj poziciji što se tiče tumačenja navedenog ajeta.

Između dva mora postoji kosa nevidljiva pregrada kroz koju voda iz jednog mora prelazi u drugo more. Međutim, kada voda iz jednog mora pređe u drugo, gubi osobine i postaje homogenizirana sa drugom vodom. Na ovaj način spomenuta pregrada služi kao homogenizaciona zona između dva mora. Ovaj fenomen se spominje i u sljedećem kur’anskom ajetu:

أَمَّن جَعَلَ الأَرْضَ قَرَارًا وَجَعَلَ خِلاَلَهَا أَنْهَارًا وَجَعَلَ لَهَا رَوَاسِيَ وَجَعَلَ بَيْنَ الْبَحْرَيْنِ حَاجِزًا أَإِلَهٌ مَّعَ اللهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لاَ يَعْلَمُونَ

„Onaj koji je Zemlju prebivalištem učinio i kroz nju rijeke proveo i na njoj brda nepomična postavio i dva mora pregradio. – Zar pored Allaha postoji drugi bog? Ne postoji, nego većina njih u neznanju živi.“ (En-Neml, 61)

Ovaj fenomen je vidljiv na mnogim mjestima, uključujući i pregradu između Mediteranskog mora i Atlantskog okeana kod Gibraltara. Bijela traka se može jasno vidjeti kod Rta Pensilvanija, kao i na jugu Afrike, gdje se susreću Atlantski i Indijski okean. Međutim, kada Kur’an govori o miješanju slatke i slane vode, tada se spominje postojanje zabranjene zone razdvajanja:

وَهُوَ الَّذِي مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ وَهَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَجَعَلَ بَيْنَهُمَا بَرْزَخًا وَحِجْرًا مَّحْجُورًا

„On je dvije vodene površine jednu pored druge ostavio – jedna je pitka i slatka, druga slana i gorka, a između njih je pregradu i nevidljivu branu postavio.“ (El-Furkan, 53)

Savremena naučna istraživanja pokazuju da je na mjestima gdje se susreću slatka i slana voda situacija nešto drugačija nego kad se sretnu dvije slane morske vode. Otkriveno je da u tim oblastima vladaju posebni uslovi u vezi sa gustinom i salinitetom vode. Naime, u ovim zonama predvajanja između slatke i slane vode javljaju se potpuno jedinstvene okolnosti. Ovaj fenomen se dešava na mnogim mjestima, uključujući Egipat, gdje se rijeka Nil ulijeva u Mediteransko more.

Ovu naučnu činjenicu koju Kur’an spominje potvrdio je i dr. William Hay, veoma poznati pomorski naučnik i profesor geoloških nauka na Univerzitetu države Kolorado, SAD.

TMINE MORSKIH DUBINA

Profesor Durga Rao, širom svijeta poznati ekspert pomorske geologije, bio je predavač na Univerzitetu Kralj Abdul-Aziz u Džiddi. Zamoljen je da prokomentariše sljedeći kur’anski ajet:

أَوْ كَظُلُمَاتٍ فِي بَحْرٍ لُّجِّيٍّ يَغْشَاهُ مَوْجٌ مِّن فَوْقِهِ مَوْجٌ مِّن فَوْقِهِ سَحَابٌ ظُلُمَاتٌ بَعْضُهَا فَوْقَ بَعْضٍ إِذَا أَخْرَجَ يَدَهُ لَمْ يَكَدْ يَرَاهَا وَمَن لَّمْ يَجْعَلِ اللهُ لَهُ نُورًا فَمَا لَهُ مِن نُّورٍ

„Ili su kao tmine nad dubokim morem koje prekrivaju talasi sve jedan za drugim, iznad kojih su oblaci, sve tmine jedna iznad drugih, prst se pred okom ne vidi, – a onaj kome Allah ne da svjetlo neće svjetla ni imati.“ (En-Nur, 40)

Profesor Durga Rao je odgovorio da nauka trenutno može potvrditi, uz pomoć savremene opreme, postojanje tmine u morskim dubinama. Ljudi nisu u stanju bez ikakve opreme boraviti na dubini od 30 metara. Spomenuti ajet se ne odnosi na bilo koje more, jer se tmine ne mogu akumulirati u svakom moru. Ovaj ajet se odnosi isključivo na vrlo duboka mora, kao što Kur’an kaže: فِي بَحْرٍ لُّجِّيٍّ . Tmine koje se nižu po nivoima rezultat su dva faktora:

1. Svjetlosni zrak se sastoji iz sedam boja koje se mogu vidjeti kod duge. Ovih sedam boja su: ljubičasta (violet), modro-plava (indigo), plava (blue), zelena (green), žuta (yellow), narandžasta (orange) i crvena (red) – skraćeno VIBGYOR. Kada svjetlost udari u vodu, trpi prelamanje. U prvih 10 do 15 metara voda upija crvenu boju. Zato, ako bi se ronilac povrijedio na dubini od 25 metara, ne bi bio u stanju vidjeti crvenu boju svoje krvi, jer crvena boja ne dopire do te dubine. Narandžasta boja se apsorbuje između 30 i 50 metara, žuta između 50 i 100, zelena između 100 i 200, a plava, ljubičasta i indigo se apsorbuju na većoj dubini od 200 metara. Zbog spomenute postepene apsorpcije svjetlosti, kroz nivoe jedne iznad drugih, okean progresivno postaje sve mračniji, tj. tmine nastupaju kroz različite slojeve svjetlosti. Na dubini od 1000 metara i niže vlada potpuna tama.
2. Dio sunčevih zraka apsorbuju oblaci, pa zbog toga ispod oblaka nastaje prvi sloj tame. Kada svjetlost stigne do površine mora, dio njih se odbija, što se može zaključiti po blještavom sjaju koji dolazi sa površine vode. Zbog tog djelimičnog odbijanja svjetlosti, ispod površine mora nastaje drugi sloj tame. Svjetlost koju površina vode ne odbije ulazi u vodu. Okean možemo grubo podijeliti na dva dijela: gornji (osvijetljeni i topli dio) i donji (mračni i hladni dio). Gornji dio je od dubljeg dijela mora odvojen svjetlosnim nivoima. Ti unutrašnji nivoi pokrivaju mračne dubine okeana, zato što je voda u tim dubinama gušća od vode na površini. Tama počinje ispod unutrašnjih valova, gdje se čak ni ribe koje tamo žive ne mogu vidjeti, osim ako proizvode sopstvenu svjetlost. Kur’an ovo jasno opisuje:

„Kao tmine nad dubokim morem koje prekrivaju talasi sve jedan za drugim, iznad kojih su oblaci.“

Drugim riječima, postoji nekoliko slojeva, valova, uključujući i one na površini mora, kao što kaže kur’anski ajet: „Iznad kojih su oblaci, sve tmine jedna iznad drugih.“

Spomenute tmine nastaju zbog pregrada koje odbijaju dio po dio svjetlosti ili jednu po jednu boju. Profesor Durga Rao zaključio je riječima: “Prije 1400 godina nijedan čovjek nije mogao objasniti spomenute stvari sa toliko preciznosti! Ove informacije moraju poticati iz nekog superprirodnog izvora.”

وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ مِنَ الْمَاء بَشَرًا فَجَعَلَهُ نَسَبًا وَصِهْرًا وَكَانَ رَبُّكَ قَدِيرًا

„On od vode stvara ljude i čini da su rod po krvi i po tazbini. Gospodar tvoj je kadar sve.“ (El-Furkan, 54)

Da li je moguće da je neko prije 14 vijekova nasumice pogodio da su ljudi stvoreni od vode? Da li je moguće da ta pretpostavka dođe od čovjeka koji je živio u pustinjskoj oblasti, gdje uvijek vlada nestašica vode!?

(Nastavit će se…)

Glas islama 278, strana 13, preveo: Senad Redžepović, autor:dr. Zakir Naik