Sandžak je ime područja koje se prostire na dijelovima teritorije sadašnjih republika Srbije i Crne Gore. To područje čini geo-političku i kulturno-historijsku cjelinu. Teritorija Sandžaka se graniči na sjeveru sa Srbijom, sjevero-zapadu sa teritorijama Bosne i Hercegovine, na jugo-zapadu sa Crnom Gorom, na jugu sa Albanijom i na jugo-istoku sa Kosovom.

Sandžak se prostire na površini od 8.687 km kvadratnih gdje živi oko 420.000 stanovnika, od čega je oko 60% muslimana (Bošnjaka i Albanaca) a oko 40% Srba, Crnogoraca i ostalih.

Pošto su u razdoblju od cijelog vijeka bili izloženi najsurovijem obespravljivanju, muslimani Sandžaka su se iseljavali u velikom broju iz svog zavi?aja u pravcu Turske, Bosne i zapadnih zemalja. Iseljavanje muslimanskog stanovništva je intenzivirano zadnje decenije zbog rata u Bosni i Hercegovini, policijskih represija u Sand?aku, rata na Kosovu, kao i pogoršanja bezbjedonosno-politi?ke situacije i sve teže ekonomske krize u zemlji.

Muslimani u Sandžaku, naročito u Novom Pazaru, tradicionalno se bave trgovinom i zanatstvom, tako da se zbog propadanja društvene i državne svojine u kojoj je pretežno bilo zapošljeno, preorjentisalo na privatno preduzetništvo gdje je zaposlen veliki broj lica, naročito omladine, što predstavlja glavni izvor sredstava za egzistenciju.

Usljed intenzivnog ugrožavanja muslimana u bivšoj SFRJ, kao i donekle u sadašnjoj Srbiji i Crnoj Gori, te u cijelom svijetu, u zadnjih petnaestak godina je došlo do narastanja nacionalne, a samim time i vjerske svijesti, posebno kod muslimana Bošnjaka u Sandžaku, što je uslovilo potrebu jačeg organizovanja Islamske zajednice i njenih ustanova i službi.

U bremenitim vremenima, možda najtežim u novijoj historiji Sandžaka, dok je u Bosni besnio rat a njegova sjenka se prijeteći nadvijala nad sandžačkim prostorima, pokrenuta je inicijativa za formiranje Sabora i Mešihata Islamske zajednice Sand?aka. Ta ideja, kao logi?na posljedica raspada jedinstvene Islamske zajednice sa centrom u Sarajevu, realizovana je na Osnivačkom zasijedanju Sabora IZ-e Sandžaka, održanom 30. oktobra 1993. godine u Novom Pazaru.

S jedna strane, skeptici su taj dogaðaj okarakterisali kao avanturu grupe mladih entuzijasta sa malim šansama da u aktuelnom okruženju i nametnutim okolnostima opstanu ili daju rezultate. S druge strane, oni koji su na svoja nejaka pleća prihvatili ovo teško i odgovorno breme, vjerovali su u Allahovu dž.š. pomoć koja je stizala više nego su i najveći optimisti mogli očekivati.