Srpsko-crnogorski hladni rat protiv Bošnjaka u Sandžaku

Ministarstvo ekonomije pravi poseban scenario kojim obmanjuje Evropsku zajednicu, tzv. statističkim regionima, kojim posebno imaju za cilj da razbiju Sandžak (dio u Srbiji) na dva dijela.

Srpski i crnogorski ideolozi su početkom 20. stoljeća Sandžak nazvali „tamnim vilajetom“, a danas su od istih tajnih i javnih krugova, kao i centara moći, graðani Sandžaka zatečeni u tamnom vilajetu srpsko-crnogorske nacističke birokratije. Izvorište tog neonacizma se nalazi u ustavima ove dvije zemlje. Vlasti u Beogradu i Podgorici su preko DS (Tadićeva stranka) i DPS (Ðukanovićeva stranka), obećavali Bošnjacima razvoj institucija, ljudska prava i slobode, a nakon izbora podijelile ih u Srbiji na dvije grupe, a u Crnoj Gori čak na pet, kako bi onemogućila njihov zajednički interes. Tako je došlo i do usvajanja ustava koji su direktno ugrozili opstanak Bošnjaka u Srbiji i Crnoj Gori, pokazujući na gradove u kojima žive „da podsjećaju na Tursku“! Tim činom vlasti Srbije i Crne Gore vrše permanentno pritisak na iseljavanje Bošnjaka sa ovih prostora, gdje žive od pamtivijeka kao autohton narod. U novije vrijeme, nakon 19. decembra 2009., uslijed liberalizacije viznog re\ima,  preko 5.000 Bošnjaka raznih generacija zatražilo je azil u skandinavskim zemljama. To je moguće, zato što su ove dvije zemlje najviše pravno-političke akte usvojile na štetu Bošnjaka, a upravo zahvaljujući bošnjačkim glasovima (jer su njihovim predstavnicima obećani veliki stanovi i druge beneficije u Beogradu), čime su se praktično udaljili od svog naroda. Takvim metodom Sandžak je anatemisan, postao je podijeljen na dva dijela u Srbiji, a u Crnoj Gori mu se ime čak ne smije spomenuti. Nasuprot brojnim nesporazumima i podjelama, u Sandžaku se formirala moćna kulturna organizacija – Bošnjačka kulturna zajednica (BKZ). 
Sandžak u raljama srpsko–crnogorske statistike

Statistička regionalizacija Srbije je neposredan povod da se pred neupućenim svijetom na formalan način unište tragovi postojanja bošnjačke kulture i istorija Sandžaka, koji je u povijesti slovio, ne samo tokom Drugog svjetskog rata, kao posebna jedinica na Balkanu. Danas, zahvaljujući beogradskim vlastima, graðani Sjenice za najobičniji dokument da dobiju u Užicu moraju da preðu više od 300 km. U diverziji na Sandžak posebno se ističu Ministarstvo vjera, Ministarstvo za ljudska i manjinska prava, Ministarstvo za ekonomiju itd.
U tom kontekstu, neposredan povod za ovaj esej iz oblasti političke psihologije jeste analiza dogaðaja iz djelokruga najnovijih poteza srpske i crnogorske vlade, koji se tiču prvenstveno diskriminacije i rasturanja Sandžaka, kao i proganjanja Bošnjaka iz ove dvije države. Atakom na Sandžak posebno se ističu projektima novih statističkih regiona. Naime, Ministarstvo ekonomije pravi poseban scenario kojim obmanjuje Evropsku zajednicu, tzv. statističkim regionima, kojim posebno imaju za cilj da razbiju Sandžak (dio u Srbiji) na dva dijela. Prvo, sandžačke opštine: Sjenica, Prijepolje, Priboj i Nova Varoš locirane su u neprirodnom savezu Zapadnog statističkog regiona sa sjedištom u Užicu (za najobičniji dokument potrebno je da izgubi tri radna dana, jer ne postoje saobraćajnice izmeðu ovih gradova). Drugo: grad Novi Pazar i opština Tutin su, po novim stratezima Srbije, na moljevićki način uključeni u Moravski statistički region sa sjedištem u Kragujevcu (poznato je da je od nekada glavnog grada Srbije sadašnja vlast napravila slijepo crijevo) i sa takvim centrom trebaju da komuniciraju žitelji Pešterske visoravni.
Na takvom diskriminatorskom projektu statističke regionalizacije reagovali su sudionici Bošnjačke konferencije (4. jul 2009.), na kojoj je usvojena Deklaracija, kojom je otvoreno tražen jedan region za Sandžak sa centrom u Novom Pazaru. Ovaj akt nisu željeli da potpišu obje političke grupacije iz Sandžaka (SDA i SDP), čime je otvoren novi problem za žitelje Sandžaka. Pomenutom deklaracijom, pred domaćom i meðunarodnom javnošću, traženo je od aktuelnih političkih institucija R. Srbije da se zaštiti prirodna i povijesna regija Sandžak, te da se proglasi statističkim regionom Srbije sa centrom u Novom Pazaru. Takve stavove Vlada R. Srbije je totalno ignorisala i odbila sa neargumentovanim i proizvoljnim obrazloženjem da statistički regioni treba da imaju najmanje 800.000 stanovnika. Pošto se u Zapadnu Evropu iselilo preko 250.000 Sandžaklija (za vrijeme ratnih konflikata, a i danas se masovno iseljavaju prvenstveno u zemlje Skandinavije, gdje su, kako saznajemo, višečlane porodice u prednosti za regulisanje statusa), u Bosnu i Hercegovinu preko 100.000, kao i u daleku Anadoliju preko milion žitelja, tim činom raseljavanja htjeli su da jasno daju do znanja da je Sandžak ugušen! Po toj „logici“ velikosrpskih stratega, primjera radi, Crna Gora, kojim slučajem da je ostala u državnoj zajednici sa Srbijom, ne bi mogla biti proglašena regionom danas! Ali, ista Vladina komisija je označila Vojvodinu, Kosovo i Beograd pojedinačno kao regione, što je izazvalo veliko čuðenje!?

Piše: Dr. Šefket KRCIÆ
Glas islama, broj 187, 1. april 2010.
Nastavit će se…