ODLAZAK VELIKOG SANDŽAČKOG PJESNIKA, FILOZOFA I PREVODITELJA

 
Ismet Marković Plavnik (Plav 17.03.1948. – 12.01.2017. Vitomirica)

“Prti do smrti…” – Ovaj moto pjesnika i filozofskog poslenika odražava način njegovog života i odlaska sa ovog svijeta. Završila se jedna velika odiseja života, istaknutog sandžačkog duhovnog kulturnog djelatnika, čiji život je započeo u Plavu (Južni Sandžak), a dalje ga vodio preko Peći, Beograda, ponovo do Plava, zatim Podgorice, Prištine, Ciriha, Rima, Milana, Cazina, Bihaća, Velike Kladuše, Sarajeva, ponovo Prištine i na kraju Peći i Vitomirice, gdje je našao vječiti smiraj svoje duše. Svaka njegova riječ je pažljivo notirana i osmišljavana od kosmičkih vizija prema čovjeku i zemlji. Geteovski odnos prema zavičaju. Riječi su nedovoljne da se oprostimo od ovog izuzetnog intelektualaca i prijatelja kakav je bio Ismet M. Plavnik.

Ismet Marković Plavnik (1948-2017), pjesnik, filozofski pisac i prevoditelj, rođen je 17. marta 1948. godine u Prnjavoru kod Plava u Južnom Sandžaku. Preselio je na Ahiret 12.01.2017. Ukopan je na muslimanskom mezaju u Vitomirici, kod Peći.

Roditelji: Halit i Iljka, rođena Tošković.

Iza sebe je ostavio tri kćerke (Sabrinu, Maju i Nailu), sinove (Emina i Demira) i drugu hanumu Dragu Babačić (direktorica Osnovne škole u Vitomirici). Prva supruga Nuka preselila je na Ahiret prije šest godina.

Završio je osnovnu školu u Plavu, a gimnaziju u Peći. Studirao je filozofiju i sociologiju na univerzitetima u Beogradu i Prištini (diplomirao studije filozofije i sociologije). Sudjelovao je u čuvenim studentskim demonstracijama protiv režima 1968. godine u Beogradu. Postdiplomske studije filozofije započeo je na Univerzitetu “Kiril i Metodije” u Skopju, ali ih je (zbog prinudnog napuštanja Kosova 1992. godine) morao prekinuti. Profesor filozofije, logike i sociologije bio je u srednjim školama: Gimnaziji u Plavu, a zatim u Tursko-bosanskom koledžu u Bihaću i Mješovitoj srednjoj školi u Velikoj Kladuši. Duže od dvije decenije bio je profesionalni novinar i urednik u Redakciji lista “Jedinstvo” u Prištini, te osnivač i jedan od osnivača listova “Omladinski pokret” Titograd-Podgorica, “Prezent” Cazin – izvršni urednik i “Aspekti” Cazin – glavni i odgovorni urednik. Napravio je jedan od najboljih intervjua sa istaknutim bošnjačkim filozofom dr. Rasimom Muminovićem (1935-2012). Bio je urednik za poeziju u književnom časopisu “Stremljenja” u Prištini (1985-1988). Sarađivao je sa brojnim redakcijama uglednih listova i časopisa u nekadašnjoj Jugoslaviji, koji su se pojavljivali u Beogradu, Prištini, Novom Sadu, Podgorici, Skoplju, Sarajevu, Zagrebu i Ljubljani. Na Radiju Priština i Televiziji Priština duže vremena imao je angažman književnog kritičara i održavao izuzetnu suradnju sa tada vodećim novinarem Kosova Mahmutom Batilovićem, rodom iz Akova.

Veoma strpljivo je radio na prevođenju sa albanskog na tadašnji srpskohrvatski jezik, danas bosanski. Prevodio je poeziju i drame autora sa Kosova i iz Albanije (A. Shkreli, I. Shkreli, L. Poradeci, S. Hamiti, E. Basha, N. Lako, N. Halimi, A. Gajtani, F. Brovina, M. Gaši i drugi). Sa francuskog jezika preveo je čuveno djelo „Politička filozofija“ od više autora norveških filozofa, koja je objavljena u više kulturnih centara: Podgorici, Sarajevu, Beogradu, Prištini, Zagrebu itd.

Od početka do kraja života objavljivao je poeziju, književnu kritiku, filozofske i sociološko-političke analize, članke i osvrte, te sudjelovao na renomiranim domaćim i inozemnim poetskim manifestacijama i susretima stvaralaca, među kojima treba spomenuti Struške večeri poezije, Smederevsku jesen, Skadarlijske književne susrete i razgovore, Sarajevske književne susrete itd. Jedan je od osnivača Plavskih književnih susreta (1975), zajedno sa akademicima dr. Esadom Mekulijem, Dušanom Kostićem, nenadmašnim kulturnim poslenikom Kemalom Šećerkadićem, književnikom dr. Bajramom Redžepagićem, pjesnikom Vukmanom Otaševićem i autorom ovih redova.

Objavljena djela: “Mimohod” (Bijelo Polje, 1974), “Stablo u slovima” (Priština, 1978), “Raboš” (Priština, 1981), “Abidin” (Istanbul, 1986) i “Tegobnik” (Beograd, 1987), te Antologija poezije kosovskih stvaralaca (tadašnjeg) srpskohrvatskog jezika: “Ikarov brat Antej” (Priština, 1989). U rukopisu su mu knjige pjesama: “Refugium hereticorum”, “Starina” i “Doček u Kraljevu”. Knjiga kratkih govornih tvorevina Bošnjaka iz Plava i Gusinja “Hodilice”. Pored toga, autor je knjiga eseja: “Bošnjaštvo i antibošnjaštvo”, te studija o historijskom razvoju ideja u posljednjih 5000 godina tokova civilizacije: “Hronoskopija” o herezi u monoteističkim religijama (hebrejstvu, krišćanstvu i islamu): “Hereza” i o Ničeovom shvatanju kulture i umjetnosti: “Dionis i Apolon”. Bivši je član Udruženja književnika Crne Gore i Društva pisaca Kosova, te Saveza novinara Jugoslavije. Bio je član Nezavisne unije profesionalnih novinara Bosne i Hercegovine. Bio je član Udruženja pisaca Sandžaka i član Matice Bošnjaka – Društva za kulturu, znanost i umjetnost Sandžaka. Govorio je francuski, njemački, italijaski i albanski jezik.

***

Pamtimo brojne skupove koje je on organizirao, a posebno se zauzimao za obilježavanje Dana Bošnjaka na Kosovu 27-28. septembra svake godine. Organizirao je skupove u ovom kraju i pozivao bošnjačke intelektualce sa raznih prostora da dođu i javno istupaju na Kosovu. Uvijek je bio dostojanstven. Čak i onog trenutka kada se ogradio od moje besjede nisam mu uzeo za zlo, već kao imperativ različitog pristupa određenim nacionalnim fenomenima, što je naš volterijanski stav, sa čuđenjem popraćen u sali, gdje se održavala ova manifestacija. To je činio do kraja života, kada je živio kao slobodan pisac i umjetnik u Vitomirici. Uvijek smo išli na razne znanstvene skupove, koje je organizirao Univerzitet. Počivaj u miru dragi i nezaboravni prijatelju. Neka ti se dragi Allah smiluje i podari život u džennetskim baščama. Amin!

Glas islama 281, strana 38, Rubrika: Merhumi,Autor: dr. Šefket Krcić