Fenomenologija povijesti u simbolici autoriteta

Historijska distanca jasno nam podvlači zaključke, dajući nam osvijetljenu jasnu činjenicu.

Nikada kroz historiju niti jedna muslimanska imperija na kugli zemaljskoj nije težila političkoj asimilaciji domicila u jednoj državi, već je kroz svoje heterogeno društvo satkala multikulturalnost kao osnovni postulat suživota, dajući pritom puna građanska prava cjelokupnom stanovništvu. Tome danas svjedoče: Španjolci, Portugalci, Francuzi, Nijemci, Mađari, Srbi, Bošnjaci, Hrvati, Crnogorci, Bugari, Grci, Indici itd.

Dok sa druge strane, kršćanske zapadne imperije nikada nisu ostavljale domicile ne vršeći homonizaciju društva kroz političku asimilaciju, propraćenu najbrutalnijim historijskim metodama, što je rezultiralo istrebljenjem najvećih civilizacija vremena kakva je Andaluzija, koja je samo u kulturnom i naučnom smislu u malom dijelu ostala poput spomenika, koji svjedoči ovdašnje prisustvo.

To se posljedično nadovezuje i na jaz koji tretira autoritetsko-političku ostvarenost subjekata kroz evropsku historiju koja podvlači sljedeće činjenice.

Fenomen Evrope: Između heroja i tirana

Kroz gotovo cijelu evropsku historiju imamo ličnosti koje su se istakle utjecajem zasnovanim na korelaciji između nacionalnih heroja i tirana.

Drugim riječima, doktrina evropske vjersko-kulturne ideje manifestira se kroz princip: Onaj koji želi biti prihvaćen kod svog naroda mora nanijeti veliku štetu neprijatelju.

To znači da bez neprijatelja nema afirmacije i herojskog ostvarenja.

Naprotiv, u historiji moramo tražiti ličnosti koji su pozivali, zalagali se i branili mir, a to su ličnosti koje za vjernike u monoteističkoj percepciji imaju zajedničke poruke i karakteristike: Muhammed s.a.v.s., Isa a.s. (Isus), Musa a.s. (Mojsije), Ibrahim a.s. (Abraham) – njihovi pozivi i misije temelj su zdravog ispisivanja povijesti. Osvajati srca ljudi, a ne ropstvo nad ljudima.

Tu se ogleda potreba za teološkim doprinosom u reformiranju destruktivne pojave nasilne proizvodnje opasnosti u nastojanju da se dođe do uspjeha kroz eliminaciju.

Islam kroz poziv okupljanja oko zajedničke riječi postavlja standard, čiji potencijal u svom suštinskom biću nije dovoljno predstavljen i prihvaćen.

Glas islama 332, A: Bećirović Mujo