HomeMuftijstvaMuftijstvo preševskoPERIUDHA E THIRRJES NË ISLAM FSHEHURAZI 26. Decembra 2007. Muftijstvo preševsko 3733 Pas shpalljes së verseteve të para të kaptinës El-Muddethir , Muhammedi a.s. në mënyrë definitive u obligua që të fillon thirjen (da’ven) në rrugën e drejtë për t’i nxjerrur ata nga errësira shumëshekullore e cila i kishte kapluar që nga ngjitja e Isaut a.s. në qiell nga ana e Allahut xh.sh. Vërtetë shoqëria arabe e çoroditur skajshmërish dhe plotësisht ishte vënë në një qorrsokak , thuajse të pashteg. Arabët besonin në idhuj të cilët vetë i gdhendin nga gurët dhe drunjët e rëndomtë. Ata besonin në Lain , Menafin , Uzanë , ndërsa kur Pejgamberi a.s. në një rast i kishte pyetur se përse ata po u besojnë atyre ,ata ishin përgjigjur : “Lijukarribuna ilellahi zulfa”– “( u besojmë) atyre që të na afrojnë tek Allahu i Lartëmadhërishëm”. Ky verset Kur’anor qartazi aludon në faktin se idhujtarët mekas edhe pse besonin në idhujt e sipërcituar , megjithatë ata dinin se në gjithë këtë ekzistencë është një fuqi mbinatyrore e cila udhëheq dhe komandon me te , e Ai padyshim se është Allahu xhel-le shanuhu. Sdomend se thirja Islam në një shoqëri ku mbretëronte e tërë ajo in jorancë e cila ishte rrënjosur thellë në shpirt traditën e besimit në shumë zota , në vete kërkonte shumë pjekuri,maturi e syçeltësi. Fillimi i këtij misioni qëndronte në të dhënën se duhej eliminuar dhe rrënuar bazat dhe themelet e idhujtarisë që ishte ngujuar në shpirtin dhe mendjen e njerëzve mekas. Do theksuar e dhëna se Pejgamberi a.s. e kishte kufizuar thirjen e tij në një rreth më të ngushtë familjar dhe shoqëror. Një gjë e tillë mundë të vërehet edhe nga rradhitja e të parëve të cilët pranuan Islamin , fe kjo që predikohej nga ai ndërsa burimin e kishte tek Allahu xh.sh.Thënë shkurt , vendstrehimi i parë i fesë Islame ishte pikërisht votra e Muhammedit a.s. Gruaja e Pejgamberit a.s. , Hadixheja r.a. ishte e para që përqafoi fenë e pastër Islame.ajo kishte fatin që të dëgjojë dëshminë e Vereka bin Eufelit. Ajo i ndihmonte moralisht dhe e ngushëllonte at kur ai ndjehej i shqetësuar duke i dhënë vullnet për vazhdimin e misionit të tij profetik.Muhammedi a.s. tek ajo gjete strehim dhe prehje shpirtërore në momentet kur zemërohej nga kokëfortësia kurejshite. Hadixheja r.a nuk hezitonte që me tëre potencialin që kishte , t’i jepte forcë në shtegtimin e misionit të tij fisnik.Ajo nuk hamendej fare , ngase në Pejgamberin a.s. shihte bujarinë dhe fisnikërinë e pastër njerëzore. Përkrahja por edhe guximi i palëkundur i saj , sdomend se u bënë një ndihmesë e madhe praktike në vazhdimin me stoicizëm të profetërisë së të Dërguarit a.s. ,përkundër pengesave evidente që kishte madje më së tepërmi nga të afërmin ter tij nga fisi Kurejsh. Kjoi grua u çmua dhe u dallua nga ana e Allahut Fuqiplotë nëpërmes Xhibrilit a.s.i dërgoi përshëndetje ndërsa Muhammedi a.s. ishte urdhëruart që t’a përgëzonte at se në ahiret asaj do t’i dhurohet në Xhennet një shtëpi prej margaritarëve.Pra , për qetësinë shpirtërore që ia ofroi dhe ia siguroi Pejgamberit a.s. në kohët më të vështira , ajo do të shpërblehet në Xhennet. Fill pas kësaj gruaje fisnike , thirjes në Islam , Pejgam berit a.s. iu përgjigj djali xhaxhait të tij , Aliu radijallahu anhu , e që ishte djali i Ebu Talibit. Në historinë Islame ceken fakte të n ndryshme lidhur me jetën mistike të Aliut r.a. në fenë Islame e që nuk janë të vërtetuara me fakte edhe aq burimore , por do të ishte e pëlqyer që të cekim disa nga to , pr gjithnjë duke pasur parasysh dhe duke i pranuar ato ekskluzivisht si metoda historike të të shprehurit të biografisë përkatëse të një sahabiu të përsosur. Fjala vie , Ibni Is-haku cekë se halifi i katër i myslimanëve, Aliu r.a. ,Allahu qoftë i kënaqur me te prore e ka shoqëruar Muhammedin a.s. gjat faljes së namazit për t’u mos u hetuar nga xhaxhallarët e tij dhe mekasit nga frika e shkaktimit ndonjë dëmi atij. Po ashtu Ibni Is-haku cekë se xhaxhai i Muhamedit a.s. , Ebu Talibi kishte parë në një rast Pejgamberin e Allahu të Madhërishëm dhe Aëiun r.a. tek falnin namazin bashkarisht.Pasiqë përfunduan namazin , Ebu Talibi e kishte pyetur të Dërguarin a.s.:”Çështë kjo që po predikon? Ndčrsa Muhammedi a.s. i ishte përgjigjur: Kjo është feja e Allahut , enjgjujve të Tij, e të dërgusrve të Tij , feja e babait tonë Ibrahimit.Më ka dërguar Allahu që të thërras në të“. Muhammedi a.s. e kishte ftuar xhaxhain e tij Ebu Talibin në dy gjëra:të besojë në të dhe t’i ndihmonte atij në shtegtimin e thirjes në Islam. Mirëpo Ebu Talibi thirjes së parë nuk iu përgjiugj e që ishter t’a besonte at si Pejgamber , ndërsa iu përgjigj së dytës për t’i dalur në mbrojtje Muhammedit a.s. Menjëhertë pasi që kreu dialëogun me të Dërguarin e Allahut , Muhammedin a.s. , Ebu Talibi iu drejtua birit të tij Aliut r.a. me këto fjalë:“O bir, çështë kjo feja yte?“. Aliu r.a i përgjigj babait të vet : „ I kam besuar Allahut dhe Pejgamberit të Tij,si dhe asaj që solli ai.Kështu i falem Allahut dhe e pasoj këtë“. Sipas Ibni Haxherit thuhet se Aliu r.a. në këtë periudhë kohore kishte dhjetë vjet. Sa i përket transmetimeve të cilat flasin se se Aliu r.a. i kishe besuar Muhammedit a.s. ditën e m,artë ,rrespektivisht një ditë pas fillimit të Shpalljes dhe prani mit të Islamit nga ana e Hadixhes r.a. , nuk kanë kurfarë baza dhe janë trillimee të kulluara. Vlenë për të theksuar se i pari i cili i besoi Muhamedit a.s. prej robërve , ishte Zejd ibni Harith, shërbëtori i Hadixhes r.a., me çrast tërë anëtarët e familjes së Muhammedit a.s. iu përgjigjhën pozitivisht thirrjes së tij në Islam. Në fakt, Zejdin e kishte marrë nëna e tij në kohën kur ai kisht mbushur tetë vjet e që për qëllim kishte vizitën e disa të afërmive të saj. Nënës ia kishin rrëmbyer Zejdin e vogël disa një grup prej Beni Kajnëve dhe at e kishin shitur në tregun HABASH i cili i takonte njërit prek tregjeve arabe. Personi i cili e kishe bler; Yejdin n; teg quhej Hakim bin Hizami i cili më pastaj ia kishte dhuruar Hadixhes r.a. Babai i tij qe zemëruar tej mase për ndarje të birit të tij. Pak kohë më vonë babai i Zejdit kishte arrdhur në Mekke për t’a kërkuar djalin e tij. Muhammedi a.s. e kishte lënë Zejdin që të zgjidhte se a do t; shkonte me babain e tij apo do të qëndronte me të. Zejdi kishte zgjedhur të qëndronte me Pejgamberin a.s. , prandaj për këtë gjë Muhammedi a.s. e liroi dhe adoptoi për djalë të vetin. Ky djalosh i vyeshëm në popull njihej si Zejd ibën Muhammed ( Zejdi i biri i Muhammedit), mirëpo kur u shpall feja e Allahut , me dispozitë të posaçme u ndalua adoptimi i fëmijëve.Që nga tëherë Zejdi filloi të thiret Zejd ibën Harith , në vend të ibën Muhammed siç quhej më parë. Ky qe rrëfimi për njeriun i cili ndër të parët pranoi fenë Islame pasiqë sinqerisht e deshi Muhammedin a.s. dhe njëkohësisht njohu vlerat e mirëfillta të tij të cilat i posedonte krijesa më e dashur e Allahut xh.sh. , i Dërguari i fundit i Tij , Muhammedi a.s.. Zejd ibën Harith i qëndroi besnik Pejgamberit a.s. deri në përfundim të jetës së tij. Më vonë pas këtzyre personaliteteve të larta Islame, Muhammedit a.s iu bashkangjiut edhe Ebu Bekri . Ai ishte në një moshë të pjekur. Sipas shënimeve historike, Ebu Bekri kishte lindur nja dy vite pas Muhammedit a.s. Ai njihet si burri i parë i cili e pranoi Islamin,ngase Aliu r.a kur pranoi fenë e Allahut ishte 10 vjeçar ,Zejdibën Harith ishte rob , ndërsa Ebu Bekri gati i kishte mbushur të dyzetat,prandaj edhe llogaritet si burri i parë i cili e pranoi fenë Islame. Halifi i parë i muslimanëve Ebu Bekër essiddik më herët quhej Atik apo Abdul’ ka’be ( rob i Ka’bes) ,po me pranimin e Islamit ,Muhamedi a.s. e quajiti Abdullah (rob i Allahut).Ai (Ebu Bekri) ishte nga fisi Tejm. Qysh para ardhjes së Islamit Ebu Bekri dallohej nga bashkëqytetarët e tjerë mekas. Ishte mbrojtur nga konsumimi i alkoolit dhe adhurimi i putave. Ai njihej si një tregtar mjaftë i ndershëm dhe i sinqertë. Edhe pse nuk i ka gjasur kryekëput Muhammedit a.s. , Ebu Bekri kishte dallim të madh nga banorët tjerë të Mekes.Përpos autoritetit të madh që kishte në mesin e qytetarëve të Mekes,ai njihej me njohuritë e tij superlative mbi prejardhjen (gjenealogjinë) e popullit arab, e që merrej si shembulltyrë për këtë gjë. Qysh nga pranimi i hershëm i Islamir , Ebu Bekri kishte filluar aktivitetin e tij në da’ve (thirje) në fenë e pastër Islame.Së pari ishte koncentruar në familjen e ngushtë të tij me çrast pati shumë sukses ngase iu përgjigjën ftesës së tij për pranimin e Islamit e tërë familja pos një djalit të tij..Transmetohet nga Imam Buhariu i cili transmeton prek gruas së Pejgamberit a.s. Ajshes r.a. „ Nuk mbajë mendë prindërit e mi ndryshe veçse që ata ishin fetarë.”Muhammedi a.s. me Ebu Bekrin shoqëroheshin edhe para Islamit , por me pranimin e fesë së Allahut nga ana e tij , kjo shoqëri u shndruua në shoqëri imami(besimi) dhe se dashurinë reciproke e manifestonin në dashurinë ndaj Allahut Fuqiplotë. Më pastaj , metenteativën pozitive të Ebu Bekrit r.a. ,Islamin e përqafoi edhe Uthman bin Affani i njohur tek ne si Osmani r.a.i cili kuishte një peshë jashtëzakonisht të madhe në shoqërinë mekase. Ngjashëm me Ebu Bekrin edhe Uthmani r.a kishte marrëdhënie të mira miqësore me Pejgamberin a.s. Ai ishte orvatur që edhe më tepër t’a përforconte shoqërinë me Pejgamberin a.s. duke u bërë dhëndër i tij në martesën që ai e parashihte me Rukien , vajzën e Muhammedit a.s. ndaj së cilës ushqente simpati , porse ajo ishte martur me Utben , birin e Ebu Lehebit , prandaj me të dëgjuar për këtë , Uthmani r.a. u dëshpëruar pa masë. Kur dëgjoi për Islamin Uthmani r.a., menjëherë pranoi fenë Allahut dhe dëshirën e tij të mëparshme për miqësi me Pejgamberin a.s. arriti t’a realizon si mysliman. Me të dëgjuar për fenë të cilën po e predikonte Muhammedi a.s. ,mekasit u irituan pa maë e posaçërisht Ebu Lehebi , xhaxhai i Muhammedit a.s. dhe nga indinjata që kishte ndaj Muhammedit a.s. e detyroi djalin e tij Utben që të shkurorëzohet me vajzën e Pejgamberit a.s. Rukien. Pas kësaj , ate për grua e merr Uthmani r.a. Pas vdekjes së saj ,Pejgamberi a.s. ia dha edhe vajzën e dytë të quajtur Ummi Kulthum. Prandaj edhe Uthmani r.a. shpeshherë quhej Dhu nurejn (pronar i dy dritave) meqënese kishte nël dy intervale të ndryshme kohore , dy vajza të Muhammedit a.s. të martuara për vete.